Foodstep

Hier weer een verslag vanuit Oeganda. Woensdagmiddag werden wij opgehaald door nathalie, om richting Foodstep te gaan. De reis er heen was weer fantastisch, wegen vol gaten, mensen overal en beesten gaan en staan waar ze willen. Bij Foodstep aangekomen kwamen van alle kanten kinderen aangerend, groot en klein. Alle kinderen geven een hand en stellen zich voor. Iets wat ze van Nathalie mee hebben gekregen. Nathalie vertelde enkele verhalen die de kinderen hadden mij gemaakt. Een jongentje met een verminkt handje, zijn moeder had zijn handje in het frituurvet geduwd, een jongen met littekens op zijn hoofd, omdat stukjes kind hier 'wonderen' verrichten. Niet veel later komt er een meisje met baby flavia op de arm aangelopen. Flavia is nog maar een paar maanden oud en is gevonden in een dichtgeknoopte plastic zak gevonden.

We kregen een korte rondleiding van Nathalie en daarna hebben we ons onder de jongeren begeven. De kinderen waren voornamelijk aan het voetballen, ze kunnen zich hier de hele dag mee vermaken en alles op blote voeten. Er moet wel heel veel eelt onder zitten, want op het terrein liggen behoorlijk wat stenen, takken en dingen die niet fijn zijn om in te stappen. Het was heel mooi om te zien dat jong en oud allemaal door elkaar loopt en iedereen denkt om elkaar, je merkt dat er een saamhorigheid is. Dit komt omdat de kinderen allemaal in de gevangenis hebben gezeten en enigszins hetzelfde mee gemaakt hebben. Veel kinderen hebben littekens, missen hoektanden of stukken vel. Dit komt door mishandeling van ouders of wonderdoktoren. Het is echt niet te begrijpen hoe je kinderen dit aan kan doen!

ondanks wat de kinderen allemaal mee hebben gemaakt, zie je dat ze zich nu veilig en thuis voelen. De kinderen zijn erg open en vinden het leuk om contact te leggen, ze vertellen veel en vinden het leuk als je zelf ook wat verteld. Ik heb nog even Oegandeze les gehad, maar je kan echt niks van dit taaltje maken. Maar erg leuk en vooral de kinderen hadden vermaak vaneege onze uitspraak, het klonk volgens mij ook nergens naar.
Helaas konden we niet heel lang blijven en stond de taxi terug naar het hotel alweer klaar. Snel afscheid genomen en weer terug over de hobbelwegen.

bij het hotel aangekomen was het etenstijd. Even snel wat rten bij het hotel. Dst even zat er alleen niet in, 3 uur wachten op ons eten, Gevalletje welkom in Afrika. Na lang wachten was het er uiteindelijk en het wachten was het waard, want lekker was het wel! Na het eten snel naar bed, want van het reizen en alle indrukken was het lampje wel uit.

morgen gaan wij naar de gevangenis, ik ben heel benieuwd wat we daar gaan aantreffen!

Liefs,
José